تکتین

لکتین

لکتین پروتئین‌هایی‌اند که به کربوهیدرات‌ها می‌چسبند و به شدت برای گروه مولکولی قندها اختصاصی (با ویژگی زیاد) عمل می‌کنند. لکتین‌ها در شناسایی در سطح سلولی و مولکولی نقش دارند و در پدیدهٔ زیست‌شناختی شناسایی که شامل شناسایی سلول‌ها، کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌ها است، نقش بازی می‌کند. لکتین از نظر لُغوی نباید با لسیتین و لپتین اشتباه شود.

نقش لکتین در گیاه هنوز به طور کامل مشخص نیست.

لکتین‌ها در همه‌جای طبیعت هستند و در بسیاری از غذاها یافت می‌شوند. برای کاهش محتوای لکتین بعضی از مواد غذایی مانند لوبیا و غلات باید پخته یا تخمیر شوند. برخی لکتین‌ها مفید هستند، مانند، که رشد استخوان را تقویت می‌کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است سموم قدرتمندی باشند مانند ریسین.

کاربرد

لکتین در تنظیم چسبندگی سلول، سنتز پروتئین‌ها، کنترل میزان پروتئین در خون، اتصال گلیکوپروتئین داخل سلولی و خارج سلولی نقش دارد. لکتین با اتصال سلول‌ها یا ذرات موجود در بدن جانداران باعث اتصال ویروس به سطح سلول میزبان می‌شود و به عفونت‌زایی ویروس کمک می‌کند